نوروز 1399
نوروز را سپاس که از ره رسیده است
پایان ظلمت و سرما سپیده است
بانگ بلند میرسد از جانب فلک
قاموس روزگار عیان زاین پدیده است
ضحاک در فضاحت لاکش نهان شده
گوئی طنین کاوه دوران شنیده است
زین حادثات پرتو نوری ز انقلاب
بر هر کرانه تا دل تهران دمیده است
خشمی بجوش آمده در بطن توده ها
هرچند زیر چادر شب آرمیده است
در صبح انقلاب بپا خواهد ایستاد
آنسان که کس چنین فورانی ندیده است
آماده باش که نقطه پرگار روزگار
خطی ز سال نو به رهائی کشیده است
از چشم با نجابت آئینه اشک شوق
بر گونه نجیب رهائی چکیده است
خسرو (آئینه)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر