ناهی منکر

ناهی منکرخفه شو

من به ابرام کنم باده گساری خفه شو

بوالفضولی مکن اندر همه کاری خفه شو

ناهـی منکری و عشق نمـیدانی چیـست

تو که عاشق نشدی، هیچ نداری، خفه شو

دین من شادی و آزادگی و دوسـتی است

دیـن تو بندگی و گریه و زاری خـفه شــو

موی زن موجب تحریک تو است ای حیوان

تو که محتاج به ارشادی و یاری خـفه شـو

من باین دین و باین مسلک تو میـخـندم

که ترا داده چنین ذلت و خواری خفه شو

خـلق عاصی شده از اینـهمه بی فرهنگی

عالمی را مکن از خویش فراری خفه شو

مردمی باش و به آخوند عقب مانده مده

همچو خر یکسره کولی و سواری خفه شو

خسرو (آئینه)