۱۳۹۴ فروردین ۲۵, سه‌شنبه

اعتراض معلمان



ازحرکتهای اعتراضی معلمان حمایت کنیم

 تجمعات معلمان با آغاز سال نو در استان خوزستان در ادامه اعتراضات صنفی معلمان که از زمستان سال گذشته شروع شده بود، شدت گرفته است. ارزیابی می‌شود، معلمان ناراضی در سراسر ایران در دو ماه گذشته در اعتراض به وضعیت معیشتی خود بارها مقابل اداره های آموزش و پرورش، استانداری‌ها و مجلس تجمع کردند.
اما معلمان تنها هستند. این تنها وضعیت معیشتی معلمان نیست که آنان را از حق داشتن یک زندگی متعارف محروم کرده است بلکه اغلب اغشار و اصناف دیگر جامعه ایرانی هم هر کدام به نحوی از انحا زیر فشارهای اقتصادی توام با صلب آزادیهای بنیادی و عدم وجود ازاریهای سیاسی از جمله ازادی بیان و نوشتاری در جای جای این سرزمین پهنآور  با رنج و فقر و فلاکت دست و پنجه نرم میکنند. آیا راه حلی منطقی و بیخطر از سوی جامعه برای مقابله با این نابسامانیها وجود دارد ؟ جواب این سوال البته بلی است و معنای ان در یک کلمه خلاصه میشود و ان همبستگی میباشد. این بدان معناست که ای کارگر، ای کارمند ای، ای کشاورز و ای صنعتگر و ای همه ، اگر درد معلم را درد خود بدانی و معلم درد تو را از آن خود، و اگر همه دردهای یکدیگر را به مصابه درددهای خود بنگریم و با همبستگی و پشتیبانی از یکدیگر به حمایت از اعتراضات یکدیگر بپردازیم، قطعا و بدون تردید رژیم را در مخمسه بزرگی وارد کرده ایم که هیچ راهی بجز قبول و کنار امدن با واقعیت و احیای حق معترضین راه دیگری پیش رو نخواهد داشت.
حمایت معلمان در شهر تبریز، ارومه ، خوی، اردبیل و .... همه شهرهای آذربایجان شرقی و غربی. حمایت معلمان تهران ، اصفهان، شیراز، ..و بالاخره همه شهرها و استانهای کشور و بدنبال ان پیوستن کارگران، کشاورزان، کارمندان در حوزه های گوناگون کار و خدمات در کشور در یک همبستگی ملی چه نتیجه ای ببار خواهد اورد ؟ اگر ایرانی هستیم و وطنمان را دوست میداریم و آینده فرزندانمان برایمان مهم است باید قبول کنیم که فقط یک همبستگی و اتحاد و همدردی واقعی ملی و از تمام وجود ماست که میتواند بطریق اولی رژیم را فلج کرده و نهایتا هیچ راهی در جلوی پایش بجز  باز کردن درها بسته بروی مردم نداشته باشد. راهیکه رژیم دیکتاتور را محکوم بزوال و نابودی خواهد کرد. راهیکه حق انتخاب را ناچارا به مردم واگذار خواهد نمود و افق روشن آزادی و دمکراسی را در پیش روی ما قرار خواهد داد. در اینجا باید متذکر این مطلب شد که صد البته رسیدن به هدف نهائی که همانا آزادی و دمکراسی است با سرعتی که بیان ان در بالا بنظر میرساند انجام نمیپذیرد ولی این یک جنگ کم خطر و کم هزینه است هرچند که برای دستیابی یه هر چیزی در این جهان باید هزینه انرا پرداخت ولی اگر این همبستگی بطور مداوم نهادینه گردد و استمرار پیدا کند هیچ نیروی نمیتواند سدی در مقابل  خواسته های بر حق توده های مردم ایجاد کند.
خسرو (آئینه)
‏سه شنبه‏، 14‏ آوريل‏ 20152015

هیچ نظری موجود نیست: